เพศกลุ่มยาก วื ดื โอ โป๊

แอน - องก์ที่สาม: การหลอกลวง ANNE - ACT THREE: THE SCAM SCENE เปิดขึ้นในห้องนอนของแอนน์ พ่อค่อยๆ ปลุกเธอจากการหลับใหล ยิ้มให้หูถึงหูด้วยตัณหาและความจงรักภักดี ในชั่วข้ามคืน เขาได้กลายเป็นคนใหม่ หมกมุ่นอยู่กับเจ้าหญิงของเขา ขณะที่พนักงานคนอื่นๆ มองดูอย่างกระตือรือร้นจากประตูทางเข้า เขายื่นเซอร์ไพรส์ให้หญิงสาว สร้อยคอใหม่เอี่ยมที่สวยงามจากร้านขายเครื่องประดับที่หรูหราที่สุดในเมือง เขาบอกแอนน์ว่าเขาให้นางสาวฟาร์ลิ่งไปสั่งให้เธอโดยเฉพาะ เนื่องจากไม่มีลูกสาวของเขาควรสวมเศษเหล็กขึ้นสนิมที่คอของเธอ แอนยิ้มให้พ่อขณะที่เขาหยิบสร้อยคอออกจากกล่องและเปิดให้ดู แต่สีหน้าของเธอก็จางหายไปในไม่ช้า เธอบอกเขาว่าเธออยู่กับตัวเองด้วยความสุข เขาเป็นพ่อที่ดีที่สุดที่เธอสามารถขอได้ และกิจกรรมการกุศลช่วงปลายสัปดาห์จะสมบูรณ์แบบ แต่เธอไม่สามารถรับของขวัญนี้ได้ เธออธิบายว่าอกหักของเธอเป็นสิ่งเดียวที่เธอเคยมีและเป็นของพ่อแม่ที่แท้จริงของเธอ เธอยังคงเชื่อว่าพวกเขาอยู่ที่ไหนสักแห่งที่นั่น และจนกว่าเธอจะพบ เธอจะไม่มีวันถอดมันออก นั่นคือเหตุผลที่เธออยู่ที่นี่ เธอต้องการความช่วยเหลือจากเขา พ่อศึกษาเธอครู่หนึ่งก่อนจะจากไป เขาเรียกคุณฟาร์ลิ่งมาและถามด้วยเสียงเบา ๆ ว่าผู้ช่วยของเขาได้ตรวจสอบภูมิหลังของหญิงสาวเสร็จแล้วหรือไม่ เธอพยักหน้าเงียบๆ กระซิบว่าพวกเขาไม่พบร่องรอยของพ่อแม่ พ่อปิดบังเธอและกลับไปหาแอน เขาให้คำมั่นว่าจะโพสต์รางวัลสำหรับข้อมูลใด ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการหาคนของเธอ แอนร้องไห้ออกมากอดเขา 'คุณหมายความว่าอย่างนั้นจริงๆเหรอ? ' เธอพูดว่า. เขาพยักหน้าพร้อมเสริมว่าด้วยความสัมพันธ์ของเขา พวกเขาควรจะสามารถหาพ่อแม่ของเธอได้ภายในไม่กี่วัน แอนกอดเขาขณะที่เขาจับตัวเธอไว้อย่างตัณหา และส่งคุณฟาร์ลิ่งไปเตือนนักประชาสัมพันธ์ของเขา หลายวันต่อมา คุณแฮนด์นั่งอยู่ในห้องทำงานด้วยความโกรธเมื่อแพตตี้เอาหนังสือพิมพ์มาให้เขา แอนอยู่บนหน้าแรกพร้อมพาดหัวข่าวว่า: วื ดื โอ โป๊ รางวัล 1 ล้านดอลลาร์สำหรับพ่อแม่ที่แท้จริง คนร้ายแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง เขาไล่แพตตี้ออกจากห้อง ต่อแถวแล้วโทรออก 'พี่' เขาพูดในการสนทนาด้านเดียว 'มานี่เดี๋ยวนี้. พาสามี. ฉันมีงานให้คุณสองคน! ' วางโทรศัพท์ลง เขาใช้นิ้วเช็ดฟัน แล้วเดินไปที่เซฟ เขาคลำหาเพื่อปลดล็อก และในที่สุดเขาก็ดึงซองมะนิลาที่มีชื่อแอนน์ติดอยู่ ตัดไปที่: เคาะประตู มิสเตอร์แฮนด์สเปิดมันออกอย่างรวดเร็วเพื่อเผยให้เห็นพี่สาวและพี่เขยของเขาที่ยืนอยู่ตรงนั้น พวกเขาเป็นคู่ที่ดูไร้ค่ามาก โดยเฉพาะสามี คุณบัดจ์ ขณะที่มิสเตอร์แฮนด์สพยายามเร่งพวกเขาผ่านลานบ้านไปยังที่ทำงานของเขา มิสเตอร์บัดจ์ยืนกรานให้พวกเขาแวะเยี่ยมเยียนหน่วยสืบราชการลับของเขา ไม่นานมานี้เขาได้ดูถูกสาว ๆ ของเขา คุณนายบัดจ์เห็นด้วยกับสามี กระตุ้นให้พี่ชายปล่อยพวกเขาไปและแอบดูอย่างรวดเร็ว เจ้าของคดเคี้ยวพูดได้ดีและบอกให้รีบไป เขาไม่มีเวลาทั้งวัน ตัดมาที่: มิสเตอร์แฮนด์ส์นำทั้งคู่ผ่านห้องลับ ขณะที่พวกเขาน้ำลายไหลไปตามผู้หญิงแต่ละคน เด็กกำพร้าถอยกลับไปที่สถานที่ของคู่รักที่น่าขยะแขยงและน่ารังเกียจอย่างแท้จริง พวกเขาเลวร้ายยิ่งกว่าคุณแฮนด์! ตัดไปที่: ภายในห้องทำงานของคุณ คุณแฮนด์ส์สั่งให้ทั้งคู่นั่งลง เขามีข้อเสนอทางธุรกิจสำหรับพวกเขา เด็กสาวคนหนึ่งของเขาถูกนักธุรกิจผู้มั่งคั่งรายหนึ่งลักพาตัวไป และตอนนี้พวกเขากำลังเสนอเงินหนึ่งล้านเหรียญเพื่อตามหาพ่อแม่ที่แท้จริงของเธอ 'ฉันไม่ได้ฆ่าใคร' นางบัดจ์พูดห้วนๆ 'ไม่ใช่หลังจากครั้งที่แล้ว! ' คุณบัดจ์บอกภรรยาให้หุบปากและหยุดขัดจังหวะพี่ชายของเธอ เขาถามมิสเตอร์แฮนด์สว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ 'เงินรางวัลนั้นเป็นของฉัน' มิสเตอร์แฮนด์ตอบ 'ถ้าพวกเขาจะขโมยผู้หญิงคนหนึ่งของฉัน อย่างน้อยฉันก็จะเป็นคนที่ได้ประโยชน์จากมัน และฉันยินดีที่จะตัดคุณทั้งคู่ใน 50/50 ' นางบัดจ์ยังคงลังเลใจ เธอกล่าวหาว่าพี่ชายของเธอเป็นคนโกหกทางพยาธิวิทยาและถามว่าทำไมพวกเขาถึงควรเชื่อเขา Mr. Hands บอกน้องสาวของเขาว่าเขารู้ว่าพวกเขาต้องการทำธุรกิจของเขา เขาเห็นวิธีที่พวกเขามองสาว ๆ ของเขา การทำงานนี้เพื่อเขาถือเป็นการทดลองที่สมบูรณ์แบบสำหรับการเป็นหุ้นส่วนระยะยาว คุณบัดจ์กระตือรือร้นที่จะฟังมากกว่านี้ และถามพี่เขยว่าต้องทำอย่างไรจึงปิดปากภรรยาอีกครั้ง มิสเตอร์แฮนด์สอธิบายว่าสิ่งที่พวกเขาต้องทำคือโน้มน้าวแอนน์ว่าพวกเขาเป็นพ่อแม่ที่แท้จริงของเธอ และเขามีข้อมูลวงในทั้งหมดที่พวกเขาต้องการเพื่อทำให้คอนเซปต์ของพวกเขาสมบูรณ์แบบ เขายื่นซองมะนิลาที่มีรูปถ่ายและเอกสารเกี่ยวกับพ่อแม่ที่ทิ้งเธอไปเมื่อหลายปีก่อน พวกเขาตายแล้ว บันทึกทั้งหมดอยู่ที่นั่น แต่ที่สำคัญกว่านั้น เขามีสิ่งนี้ มิสเตอร์แฮนด์ดึงสร้อยคออกหักอีกครึ่งหนึ่งของแอนน์ออกมา 'คุณแสดงความทรงจำเล็ก ๆ นี้ต่อหน้าต่อตาเธอ' เขาพูดพร้อมกับเยาะเย้ย 'และเงินก็ดีเท่าของเรา! ' คุณบัดจ์หยิบสร้อยคอจากมือพี่เขยอย่างกระตือรือร้น ผู้ชายเริ่มหัวเราะ 'ไม่เร็วนัก' นางบัดจ์กล่าว 'ฉันยังไม่ได้ตกลงอะไรเลย